Εδέμ ή Κήπος της Εδέμ

(εβρ. Edhen). Ο επίγειος παράδεισος, κατά την Παλαιά Διαθήκη, στον οποίο ζούσαν οι πρωτόπλαστοι Αδάμ και Εύα ευτυχισμένοι, χωρίς θλίψη ή πόνο. Η λέξη σημαίνει τρυφή, ευχαρίστηση, απόλαυση. Ο αντίστοιχος συριακός όρος Εδινού σημαίνει χέρσο πεδίο, ενώ οι Σουμέριοι ονόμαζαν Εδίν (γόνιμο αγρό) την πεδιάδα της Βαβυλωνίας. Οι γεωγραφικές ενδείξεις της Αγίας Γραφής δεν προσδιορίζουν την ακριβή τοποθεσία της Ε. Για το θέμα αυτό έχουν διατυπωθεί πολλές γνώμες, από τις οποίες οι πιο διαδεδομένες δέχονται ότι η Ε. βρισκόταν μεταξύ των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη ή στο αρμενικό οροπέδιο. Ο φιλόσοφος Φίλων την τοποθετεί στον κόσμο των ιδεών, ενώ οι σύγχρονοι μυθολόγοι τη συνδέουν μάλλον με τον κόσμο της φαντασίας. Στην Αγία Γραφή (Νεεμίας 2,8 και Εκκλησιαστής 2,5) αναφέρεται η λέξη παράδεισος χωρίς προσδιορισμό τόπου, πράγμα που δείχνει ότι ο συγγραφέας περιορίζεται στην έννοια του όρου Ε. (ευχάριστος κήπος), χωρίς να ενδιαφέρεται για την ακριβή τοποθεσία του. Μικρογραφία που αναπαριστά τον Θεό που οδηγεί τον Αδάμ και την Εύα στον Κήπο της Εδέμ.